Χτυπάμε το χέρι μας και αυτό στη συνέχεια πρήζεται και πονάει. Το πρόβλημα δεν είναι ότι πρήζεται και πονάει. Το πρόβλημα είναι ότι το χτυπήσαμε και προκλήθηκε βλάβη στην περιοχή. Το γεγονός ότι πρήζεται και πονάει είναι η λύση. Αμέσως μετά την βλάβη το σώμα ξεκινά τις διαδικασίες επούλωσης που προβλέπουν την αποστολή μεγαλύτερης ποσότητας αίματος και την χρήση του πόνου ώστε να ακινητοποιηθεί η πάσχουσα περιοχή μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η βλάβη. Λόγω της αύξησης της αιματικής κυκλοφορίας στην περιοχή προκύπτει πρήξιμο, κοκκίνισμα και είναι πιο ζεστή από τους γύρω ιστούς.
Ως φλεγμονή ορίζεται λοιπόν η προσπάθεια του οργανισμού να επιδιορθώσει μια βλάβη, και χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα, πόνο, οίδημα (πρήξιμο), θερμότητα και απώλεια λειτουργικότητας. Πρόκειται για τα πρώτα κλινικά σημεία που απομνημονεύει κάθε φοιτητής της ιατρικής στο πανεπιστήμιο. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είναι τα ίδια για όλους τους ιστούς και απλά αλλάζει ο χαρακτήρας και η ένταση ανάλογα με το όργανο που αφορούν.
Η φλεγμονή γίνεται όμως πρόβλημα όταν το σώμα μας δεν μπορεί να την ολοκληρώσει και να επαναφέρει την φυσιολογική λειτουργία. Αυτό μπορεί να συμβεί για 2 μόνο λόγους:
Χρόνια και Οξέα Προβλήματα Υγείας
Μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν τα νοσήματα και των προβλήματα υγείας ήταν στη πλειοψηφία τους οξέα. Αυτό σημαίνει ότι είχαν μια διάρκεια κάτω των 3 μηνών. Λοιμώδη νοσήματα, πνευμονίες, φυματίωση, χολέρα, τύφος ήταν οι κύριοι παράγοντες νοσηρότητας.
Η εικόνα αυτή έχει αλλάξει και ο κόσμος σήμερα νοσεί και πεθαίνει κυρίως από χρόνια νοσήματα. Το 88% της θνητότητας οφείλεται σε χρόνια νοσήματα.
Η κύρια αιτία χρονίων ασθενειών είναι τα αυτοάνοσα νοσήματα. Πρόκειται για νοσήματα που ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει πλέον τα δικά του όργανα και τους επιτίθεται προκαλώντας μια συνεχή αυτό-άνοση βλάβη.
Σταδιακά τα κύτταρα μας συσσωρεύουν βλάβες με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν που προλαβαίνει ο οργανισμός να διορθώσει. Σε μια τέτοια περίπτωση η φλεγμονή ξεκινάει αρχικά σε κυτταρικό επίπεδο σε χρόνια βάση, όπου είναι ανιχνεύσιμη μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις. Καθώς το σώμα συσσωρεύει βλάβες που δεν μπορεί να επιλύσει, είτε γιατί δεν έχει τα απαραίτητα συστατικά, λόγω του αυξημένου βαθμού επεξεργασίας των τροφών, είτε γιατί η ταχύτητα βλάβης είναι μεγάλη, συσσωρεύει και εστίες φλεγμονών που γίνονται χρόνιες.
Ο Στόχος της Ιατρικής Σήμερα
Ο σημερινός στόχος της ιατρικής δεν είναι απλά να διακόψει την διαδικασία της φλεγμονής αλλά να της επιτρέψει να ολοκληρωθεί με την μεγαλύτερη ασφάλεια και τον πιο ανώδυνο τρόπο για τον ίδιο τον ασθενή.
Μέχρι και 50 χρόνια πριν η καλύτερη τότε βιοχημική κατάσταση των ανθρωπίνων σωμάτων επέτρεπε την απλή διαχείριση των συμπτωμάτων από πλευράς του γιατρού. Η ανάρρωση συνίστατο κυρίως σε ξεκούραση, καλή διατροφή και καταστολή των συμπτωμάτων με αντιβίωση, παυσίπονα ή κορτιζόνη μέχρι ο ασθενής να ιαθεί πλήρως.
Σήμερα που η βιοχημική ισορροπία τόσο του πλανήτη όσο και των έμβιων όντων που τον κατοικούν έχει διαταραχθεί σημαντικά και παρά την ανακάλυψη πιο ισχυρών φαρμακευτικών αγωγών, η καταστολή των συμπτωμάτων από μόνης της δεν αρκεί. Όσο και να καταστέλλουμε τα συμπτώματα, πράγμα πολλές φορές απαραίτητο μέχρι να βελτιωθεί η γενική εικόνα του ασθενούς, δεν φτάνει για να επανέλθει η υγεία.
Έχω επανειλημμένως σε χιλιάδες περιστατικά διαπιστώσει ότι μόνο με την παράλληλη αποκατάσταση των φυσικών μηχανισμών αυτοίασης, που έχει η φύση προικίσει τον ανθρώπινο οργανισμό, μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερη υγεία.
Στην Υγειά Σας!
Βιβλιογραφικές Αναφορές
The Burden of Disease and the Changing Task of Medicine N Engl J Med 2012; 366:2333-2338June 21, 2012
http://drtsoukalas.com/subject.php?id=124
www.nature.com
www.aarda.org
http://jn.nutrition.org
Wound_healing
http://www.scientificamerican.com/article.
hmg.oxfordjournals.org
www.pnas.org/content/109/16/5995
Κουμπάρη 5 Κολωνάκι
2103611054
info@metabolomicmedicine.com
